Roadtrip Oostenrijk | Dag 6: Een valse start van een hele mooie dag

Om half 8 hingen er inderdaad verse broodjes aan de deur van ons appartement. Ideaal! Een goed begin van de dag. Nou ja, dat zou je denken… In ons vorige appartement hadden we een Nespresso koffiezetapparaat, maar in dit appartement hebben we een normaal koffiezetapparaat. De Nespresso cups kunnen dus een paar dagen in de koffer blijven. Toen we woensdagmiddag in Gerlos aankwamen hebben we direct maar even snelfiltermaling koffie gekocht.

Maar de donderdagochtend die met de verse broodjes aan onze voordeur zo goed begon, veranderde even in een baal momentje… Aah, vergeten koffiefilters te kopen! Er zat niets anders op dan in de vroege ochtend (op m’n slippers) naar de Spar in het dorp te gaan om koffiefilters te kopen. Vlak voor de ingang bedacht ik me ineens dat een mondkapje verplicht is in openbare ruimtes. Oei, vergeten mee te nemen, het is nog vroeg! Ik spreek natuurlijk vloeiend Duits (huhhum), dus op mijn beste Duits toch nog een mondkapje weten te bemachtigen (zonder terug te hoeven lopen naar ons appartement). De kassa mevrouw was zo lief om mij er eentje te geven. Eind goed al goed, verse broodjes en verse koffie. Tijd voor het echte werk!

We hadden voor vandaag twee elektrische mountainbikes gereserveerd om door de bergen te crossen. Rond een uur of 10 waren we klaar voor vertrek en werd ons door de eigenaar van het hotel/appartement nog even haarfijn uitgelegd hoe alles werkt en waar we allemaal op moeten letten. Klaar voor vertrek! 

We fietsten het dorp uit, het bruggetje over en kwamen direct in een fan-tas-tisch berglandschap terecht. Wauw! We werden er allebei stil van. Om ons heen alleen maar bergen, een ruig beekje en overal geklingel van koeienbellen. 

Na een vlak stuk over grind te hebben gefietst mocht de accu aan de bak. We fietsten omhoog, de berg op, tussen de bomen door. Dat was best zwaar, maar het uitzicht werd alsmaar mooier. Na ongeveer een half uur fietsen kwamen we aan bij Stackerlalm. Een berghut waar we een kop koffie en thee hebben gedronken. De mensen die dit runnen wonen hier het grootste gedeelte van het jaar. Het voelt alsof de tijd hier heeft stilgestaan, ver weg van de bewoonde wereld. Op zich valt dat natuurlijk wel mee, want het is zo’n 45 minuten fietsen op een e-mountainbike naar Gerlos, maar toch, je ziet alleen maar bergen. Zo mooi!

Toen de kopjes koffie en thee tot aan de laatste druppel leeg waren geslurpt zijn we weer naar beneden gefietst. Of nou ja, eigenlijk alleen maar onze remmen ingeknepen en goed uitkijken. Weer terug in het dal hebben we geluncht in het zonnetje bij een andere berghut. Met op de achtergrond weer het geklingel van de koeienbellen. 

Na de lunch hebben we aan de andere kant van de berg de gondel naar boven genomen. De fietsen mogen mee, dat scheelt een enorme klim naar boven toe. Boven hebben we nog een stuk gefietst op paden waar het in de wintermaanden vol met sneeuw ligt. Ik (Carlo) heb hier in 2015 voor het eerst geskied. Leuk om het nu eens zonder sneeuw te zien. Overal lopen de koeien vrij rond en hangen de skiliften stil, te wachten tot de eerste sneeuw valt en ze de mensen weer naar de pistes mogen brengen. 

Rond 16:00 uur hebben we boven op de berg nog wat gedronken en zijn we met de gondel weer naar beneden gegaan.

Dat was donderdag. Wat we vrijdag gaan doen? Nog geen idee! Maar de kans is groot dat we even rustig aan gaan doen. Het blijft natuurlijk wel vakantie!

Groetjes vanuit een zeer zonnig Gerlos!

Carlo & Maaike